Evenals in veel landen in de wereld heeft ook Nepal veel last van corona. De Delta-variant gaat rond in het land. En sinds kort signaleert de gezondheidsdienst ook de Omicron-variant. De luchthaven in Kathmandu controleert binnenkomende reizigers zorgvuldig, maar de grens met India is poreus en lang, dus moeilijk te controleren. Veel Nepalezen werken in India en nemen mogelijk het virus mee.

Het gewone leven gaat zoveel mogelijk door. Winkeltjes en hotels zijn open, maar het land lijdt onder een groot tekort aan toeristen.
Tot nu toe is bijna 40% van de bevolking gevaccineerd. In januari hoopt men te starten met de booster. Sinds kort mogen ook alle kinderen tussen de 12 en 18 jaar een injectie krijgen.

In het kinderhuis Ketaaketighar wonen nu 16 kinderen. Gelukkig is de besmetting nog niet in het huis geweest. De scholen zijn weer open en iedereen kan weer live onderwijs volgen. Zes kinderen zitten in klas 10 de laatste klas van het basisonderwijs. Aan het einde van het jaar moeten zij een landelijk examen doen. Het niveau van slagen bepaalt wat de studiemogelijkheden in de toekomst zijn. Dit jaar is dus een beslissende tijd voor ze. De school doet er alles aan om de resultaten zo hoog mogelijk te krijgen. Dat betekent voor de kinderen school van 6 uur in de morgen tot 6 uur in de avond. Hun eten, Dal Bath (rijst met linzen en wat groenten), wordt naar de school gebracht. Het is een zwaar jaar voor de kinderen. De school vraagt een extra financiële ondersteuning.

Gita, een oud bewoonster van het huis, is een groot voorbeeld voor de kinderen. Met hard werken heeft zij bereikt dat ze bijna klas 12 heeft afgerond. Zij heeft een parttime baantje bij de bank. En woont in Kathmandu. Graag wil zij nog twee jaar verder studeren. Ons Nepalees Bestuur staat door positief tegenover en wij ook!

Raj, de dorpsdokter, heeft na lang wachten eindelijk de ziekenauto op zijn naam staan. Wij zijn blij dat wij als Stichting dit project hebben mogen steunen.
Ook hebben we de bouw van een zuurstoffabriek in Changu gesteund. Voor het naburige ziekenhuis betekent het dat zij elk bed kunnen voorzien van een zuurstofkraan. Lange tijd hoorden we daar niets meer over. Maar bij navraag blijkt dat de levering van elektra niet van de grond komt. Dit is de verantwoording van de Nepal Electricity Authority . De burgemeester heeft toegezegd meer druk op de levering te zetten. Al een half jaar geleden waren de voorzieningen in het ziekenhuis op peil, maar als er geen elektra is werkt het niet.

Tot slot willen wij al onze sponsors en belangstellenden een inspirerend 2022 wensen. Laten we de kleine momenten speciaal maken. Dat geeft kracht en energie om de minder bedeelde mensen te steunen.

Namens het bestuur van Ketaaketighar
Dhanyabad.
Ida Dedding, secretaris

In onze laatste nieuwsbrief van december heb ik beloofd u op de hoogte te houden van de ontwikkelingen in Ketaaketighar.

Alle kinderen zijn na een verblijf van een half jaar terug in het huis. Chamili, de moeder, en Naresh, de oncle hebben ze met open armen verwelkomd. Veel kinderen hadden gewicht verloren en zagen er minder goed uit. De kleren waren vervuild en voor een deel achtergelaten bij de families. Gelukkig heeft Raj, de dorpsdokter, aandacht aan hen besteed. Met extra vitaminen, goede voeding en hygiëne gaat het weer goed met ze. Alleen de vier kleine meisjes waren minder blij weer terug te zijn in het huis. Zij hebben met de kinderen van het dorp in de bergen gespeeld en …. zij hoefden niet naar school! Nu moeten ze zich weer aanpassen aan de regels van het huis.

Alle kinderen gaan weer naar school. Ze moeten heel hard werken om de achterstand in te halen. Dat betekent op vaste uren naar school en thuis er nog eens extra tegenaan. Naresh en Srijana, een oud-bewoonster van Ketaaketighar, geven de kinderen extra hulp. Het leven van de kinderen bestaat uit school en huiswerk. Een zwaar programma voor ieder maar dat is hoe het onderwijs in Nepal werkt.

Van de kinderen hebben we wel een idee gekregen hoe hun leven in dorpjes is geweest. Vooral de oudsten hebben kennis gemaakt met het harde leven. Zij hielpen mee met het snijden van gras voor de koe en/of geit, die vaak bij hen in huis leefden. Soms gingen zij met de koe of geit naar de jungle voor eten. Daar waren ze uren mee bezig. Zij hielpen mee met werk op het land, het planten van rijst en besproeien van de gewassen. Water werd gehaald uit bergbeekjes. Zij hebben dus kennis genomen van het harde leven en het grote probleem ervaren om wat geld te verdienen. Wij hopen dat het een echte motivatie is om diploma’s te halen voor een mogelijk betere toekomst.

Eén van de meisjes heeft een bruiloft meegemaakt. Iets wat zij in Ketaaketighar nog niet beleefd heeft. Er is ook een dorpsvergadering geweest. Naast de plaatselijke zorgen kwam ook de verantwoording voor de jeugd ter sprake. Zij heeft gezien dat enkele ouders liefdeloos jegens de kinderen zijn. Jonge mannen verdrinken hun geld met zelfgestookte alcohol. De dorpsoudsten spraken ze toe en soms werden er straffen gegeven in de vorm van stokslagen . Dat wil je als jong kind niet zien!

Het dagelijks leven in Nepal gaat weer zo goed mogelijk door, ondanks de corona. De economische problemen zijn groot in het land. Het toerisme ligt stil en werken in het Midden-Oosten is niet mogelijk. In de steden is er weinig of geen werk, veel jonge mensen komen terug naar de dorpjes. Van de regering kan men geen hulp verwachten. Alleen mensen in overheidsdienst verdienen nog wat. Men schrijft dat er mogelijk wel een vaccin komt uit China en Rusland, maar wanneer de arme bevolking aan de beurt is blijft de vraag.

Voor ons Bestuur in Nederland een extra motivatie om ons in te blijven zetten voor een beter leven van de kinderen in Nepal.

Namens het bestuur van Ketaaketighar,
Ida Dedding, secretaris

De natuur heeft wederom gezorgd voor een turbulent 2020 in Nepal. In maart overviel de corona het land! Toeristen moesten zo snel mogelijk weg. Het vliegveld werd gesloten. De hotels gingen dicht en bergtochten gingen niet door. Dit betekende geen inkomen voor hotelpersoneel en sherpa’s. Ook de winkels hadden geen omzet.
Tijdens de lock-down was het voor de landarbeiders niet toegestaan op het land te werken en hadden zij geen inkomen. Financiële terugval en armoede bij een grote groep Nepalezen. In Nepal kennen ze geen steun van de overheid.
De medische zorg is voor een grote groep mensen onbereikbaar. Het land beschikt over een groot tekort aan beademingsapparaten en medicijnen. Gezondheidszorg is voor velen niet betaalbaar!
In juli/augustus kwam daar de moesson overheen. Er waren veel overstromingen. Mensen kwamen om of verloren hun “huis”. Tenslotte was er 100 km ten noorden van Kathmandu een aardbeving met een kracht van 5.9.

Drie bestuursleden , Maria, Thea en Ida hebben Nepal in maart bezocht. Het Nederlandse consulaat in Kathmandu raadde ons aan met grote spoed het land verlaten. Wij hebben de kinderen nauwelijks gezien.
Eind maart hadden de kinderen de overgangsexamens achter de rug. Zij keken uit naar een vakantie waarin zij hun familie mochten bezoeken. Tijdens deze vakantieperiode kondigde de regering een algehele lock-down af. Niemand mocht zonder toestemming de straat op. Dat betekende dat de kinderen niet terug konden naar Ketaaketighar. Zij moesten bij hun familie blijven. Voor de gezinnen was dat een mond erbij. Ons Nepalese Bestuur is er in geslaagd om in de zomer een voedselpakket bij de gezinnen te bezorgen. Zij hadden toen ook contact met meerdere kinderen. Het viel ze op dat ze vermagerd waren en er minder schoon uitzagen.
Tijdens de feesten: Tihar en Dashain hebben we nogmaals voedselpakketten bij de familie van onze kinderen kunnen bezorgen. Rijst, linzen, olie en groenten waren meer dan welkom. Ook heeft ons Bestuur gezorgd voor een financiële tegemoetkoming om toch een feestelijk tintje te kunnen geven aan deze periode.

Half november zijn de scholen, na een half jaar geen onderwijs, eindelijk weer geopend. Chamili, de moeder van het huis, kon de kinderen gelukkig weer ontvangen. Naresh, onze financiële manager, is in staat geweest de kinderen terug te halen in het huis. Zij moeten hard werken om de achterstand in onderwijs in te lopen. Vooral voor de oudste kinderen in klas 9 en 10 is dat een opgave.
De 4 kleine meisjes hebben meer moeite gehad weer te wennen in het huis. Zij waren minder schoon en hun kleren veelal kapot. Naresh heeft veel oude, vuile kleren weg moeten gooien. Afspraken over handen wassen, schone kleren, douchen, moesten opnieuw gemaakt worden.

In onze vorige nieuwsbrief heeft u kunnen lezen dat wij een waterproject in de Tobang-regio (Chepang) hebben gesteund. Veel families in dit afgelegen, bergachtige gebied beschikken nu over een watertank.
De levensstandaard in deze regio is heel laag. Kinderen kunnen wel naar een basisschool, maar zij moeten soms een uur of meer lopen. En dat vaak op een lege maag. De ouders hebben zelf te weinig onderwijs gehad en de noodzaak van schoolbezoek zien ze niet in. Kennis van goede gezondheidzorg ontbreekt vaak.
In nauw contact met de leerkrachten en de maatschappelijke zorgmanager gaan we het probleem van onvoldoende voedsel aanpakken. Samen met de ouders gaan we een keukentje inrichten bij de school. Bij toerbeurt koken moeders, op vrijwillige basis, een volwaardige maaltijd voor de kinderen op school. Excuus om niet naar school te gaan valt dan weg. Bij de school komt een tuintje waar o.a. groenten geteeld kunnen worden.
Wij hopen dat dit project gaat slagen. Belangrijk is dat het vanuit Nepal door betrokken vaklui wordt ondersteund en gevolgd.
Mede door uw trouwe sponsoring kunnen wij dit project starten. Wij zijn u heel dankbaar.

Namens de kinderen in Ketaaketighar wensen wij al onze trouwe sponsors en geïnteresseerden een sfeervolle kerst en een gezond 2021.

Dhanyabad namens “Stichting Ketaaketighar”
Ida Dedding secretaris